بیماری ها و واکسیناسیون مرغ محلی
روشهای مختلف واکسیناسیون طیور
به طورکلی می توان هر نوع واکسن را به یک یا چند روش مورد استفاده قرار داد. یکی از ساده ترین روش، آشامیدنی می‌باشد. واکسیناسیون گله از طریق آب آشامیدنی ، یکی از روشهای ساده و سریع برای انجام عملیات واکسیناسیون مرغ محلی می باشد. این روش برای پرندگان استرس کمتری در بر داشته چرا که نیاز به جمع آوری پرندگان ، در دست گرفتن آنها و سپس اجرای عملیات واکسیناسیون نمی باشد. در این روش باید واکسن با آب مخلوط شده و طیور از آن استفاده کنند. لازم بذکر است نسبت و دوز می بایست توسط دکتر دامپزشک تعیین شود. در این روش هدف این است که آب حاوی واکسن در مدت ۵ / ۱ الی ۲ ساعت توسط گله مصرف شود. چنانچه زمان مصرف کمتر از ۵ / ۱ باشد تمامی پرندگان دوز کافی واکسن را دریافت نخواهند کرد.
روش دیگری که از آن استفاده می‌شود، قطره چشمی بوده و که به صورت قطره درون چشم طیور ریخته می شود. این روش برحسب سن و شرایط طیور انتخاب می شود. روش دیگری که از آن استفاده می‌شود، اسپری می باشد. در این روش واکسن بر روی پرنده اسپری می شود. روش دیگر، روش تزریقی است. این روش معمولا برای واکسن‌های کشته و تعدادی از واکسن‌های زنده کاربرد دارد. تزریق در نسوج بال و سینه نیز از روشهای استفاده از واکسیناسیون برای طیور می‌باشد. همه این روش‌ها در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
رعایت نکاتی پیش از واکسیناسیون مرغ محلی
برای بهره مندی هر چه بیشتر از واکسیناسیون، رعایت شرایط زیر ضروری است. معمولاً برای شکل گیری پاسخ ایمنی قابل قبول و تولید آنتی بادی، حداقل زمانی لازم است ( برخی واکسن ها عمدتاً از طریق تحریک سیستم ایمنی سلولی مصونیت ایجاد می‌کنند). طیور بومی مورد نظر برای واکسیناسیون بایستی سالم و عاری از بیماری باشند. باید توجه داشت، در طیوری که در مرحله یک بیماری هستند، استرس ناشی از واکسیناسیون می‌تواند باعث بروز آن بیماری گردد. در طیوری که تحت استرس حمل و نقل می‌باشند نبایستی بلافاصله واکسیناسیون انجام پذیرد. طیوری از نظر مقاومت طبیعی بدن و قدرت سیستم ایمنی با هم متفاوت بوده و جهت تقویت این مهم می‌بایست از تغذیه خوب و شرایط زیستی مناسب بر خوردار بوده و دور از استرس نگهداری شوند.